TAM 7 YIL OLMUŞ GÖZLERİNİN İÇİNE SON KEZ BAKALI:((((

Evet koskoca 7 yıl olmuş bizi bırakıp gideli....4 Nisan 2005 gecesi babamın sesiyle uyanmıştım.ürkek bi o kadar da korku dolu bir ses tonuyla gece 2 de baş ucuma gelip kızım kalkın annenin yanına gidin demişti.Ne olduğunu anlamadan bi anda uykumdan uyanıp annemin yanında bulmuştum kendimi.Artık mecali kalmamıştı.ama yüzünü bambaşka bi güzellik bürümüştü sanki.Yanına sokulup ellerini avcumun içine almak istedim.O pamuk elleri buz gibiydi.Sonra ayaklarına sarılayım diye kapandım onlarda öyleydi. O an babamı aradı gözlerim.bi baktım evi topluyordu.saat gecenin 2 si ve babam o halde bi o yana bi buyana gidip geliyordu.ne oluyordu annem neden böyleydi ya babam,babam ne yapmaya çalışıyordu.

Annem o lanet olası kansere yenik mi düşüyordu yoksa....hayır hayır deyip irkildim bi an...bu sefer çocuk aklıyla ütüyü fişe takıp,ütüyle ısıttığım havlularla anneciğimin elini ayağı sarıyordum...üşüyor ya ısınması gerekti...ama nerden bilirdim ölüm soğukluğunun kısım kısım vücuduna yayıldığını:((((

O gece sabah olmak bilmedi...sürekli gözlerimin içine bakıyordu bişeyler anlatmak istiyordu ama artık takati kalmamıştı,gücü yetmiyordu...

Artık bitmek bilmeyecek gece yerini aydınlığa bırakırken bu sefer babamı elinde telefonla büyüklerimizi,akrabalarımızı ararken gördüm.....Ve artık bitmişti herşey o an....güçlü olmalıydım...başında okuyor okuyor bi yandanda ağlıyordum..Ta ki kapının zili çalıp ev dolup taşıncaya kadar.sanki herkes herşeyi biliyordu da ben konduramıyordum bir türlü...

Bizleri,kardeşlerimi çıkardılar odadan.. Kapının önüne oturup odaya giren çıkan oldukça bakmaya çalışıyorduk artık,ne oluyor neden kimse bize bişey söylemiyor diye....

En son  büyük babamın odaya girdiği esnada işte o an son kez göz göze geldik anneciğimle...O  bakışı herşeyi bitirmişti....sanki ben gidiyorum ama sizler ne olacaksınız der gibiydi:(((((

Sonrası....sonrası berbat acı bir tabloya bıraktı kendini...Babam başı önünde çıktı odadan...Olmadı başaramadı bu savaşa yenik düştü ANNENİZ artık teslim oldu aramızda değil.....................

işte o son kelimeleri duymadan daha kulaklarımda bir uğultu  ile gözlerimin karardığını hissettim......Ondan sonrası  aklımdan silindi....gözlerimin açtığımda kendimi hastanede bulmuştum....

bu koskoca 7 yılda evlendim....acı günler,mutluluklar,evlat acısı  çoookk şey gösterdi bu hayat bana...yine de her gününe binlerce şüür olsun Rabbimin...herşey bizler için.ne yazıldıysa alnımıza onu yaşıyoruz...

Şimdi bir kızım var...onun her geçen gün büyüdüğünü izledikçe annemin o son bakışı aklıma gelip Yüce Rabbim evladımı bensiz bırakma diye yalvarıyorum dualar ediyorum...

Ve son kez diliyorum ki Allahım kimseyi ANNESİZ bırakma,Düşmanımı bile......